Ach ja, waarom zou ik die buffel-koeien niet nog een verhaal laten opluisteren. Ik heb die buffels zo vaak gezien als we met een landrover in natuurparken rond reden. De NgoroNgoro krater is zo een prachtig reservaat in Tanzania (werkperiode 1986-1989).
 | Het wordt al een stuk minder aangenaam en aanzienlijk spannender als je ‘s nachts in je puptentje –in het natuurpark- probeert in slaap te komen, hetgeen volkomen mislukt omdat er een volledige kudde -snuivende, hijgende, loeiende- buffels rond je tentje aan het grazen is. Doodstil in je tentje blijven liggen –en hopen dat ze je stampende hartslag niet konden horen- was dè remedie om ze niet te storen en ze passeerden dan ook zonder euvels. Dat is trouwens met alle dieren zo … niet storen, dan doen ze je niks! |
Deze buffel zag er al zo uit toen ik die in 1986 kreeg van iemand in Kenya. Hij hangt nu bij me op de achterplaats, na jaren eerst dienst te hebben gedaan als kapstok in de gang. Het is al een hele oude –dode- buffel. Spanwijdte van punt tot punt 75 centimeter en dit was zeker niet de grootste.
Tenslotte moet je ergens mee beginnen … rare tegenstrijdigheid in dat zinnetje trouwens … dus waarom niet met deze akte van overlijden van Antonie Hol, die in Dreumel overlijdt op 16 januari 1920. Twee opmerkelijke stukjes informatie op deze akte.
In de eerste plaats hebben beide getuigen een daadwerkelijke relatie met de overledene. Hendrikus Jacobus Manders is een zwager van Antonie Hol. En Gradus Manders is een achterneef van dezelfde overledene.
Maar nogal uitzonderlijk is ook dat de beroepen die beide getuigen uitoefenen niet vaak voorkomen op akten. De tweede getuige is fabrieksarbeider en daar kunnen we ons wel het twee en ander bij voorstellen.
Maar de eerste getuige is metaaldraaier. Iets waar ik als werktuigbouwkundige me ook zeer wel voorstellingen van kan maken. Ik heb wat metaal afgedraaid tijdens mijn te lang durende Middelbare Technische Opleiding in Arnhem. Uiteraard met bij de tijdse draaibanken, maar die zullen er anders uit gezien hebben toen Hendrikus Jacobus daar zijn geld stond te verdienen. Ooit ontdekte ik de site van https://www.gracesguide.co.uk/ en die ga ik nu herontdekken. Het is een lust om die site aanhoudend te bekijken. Maar nu op zoek naar draaibanken, op z’n Engels lathe(s).
Overlijdensakte no. 7 beschrijft het overlijden in Dreumel van Leonardus Kooijmans, die op 76-jarige leeftijd overlijdt op 2 februari 1920.
Overlijdensakte no. 8 beschrijft het overlijden in Dreumel van een levenloos kind van vader Arnoldus Ernste en moeder Johanna Cornelia den Biesen, op 3 februari 1920.
Ik kom nog even in iets meer detail terug op die tweeling, die levenloos werd geboren, met ouders Wilhelmus Arnoldus van Kruijsbergen en Adriana Heesakker. Zij trouwen op 20 mei 1912 en zelfs dat leverde al problemen op. Ik heb geen idee wat er gebeurt is, maar een al beschreven akte moet blijkbaar overschreven worden om plaats te maken voor van Kruijsbergen/Heesakker. Zeer vreemd.
Hun eerste in Dreumel geboren kind, wordt geboren op 21 juli 1915, maar … levenloos.
Hun tweede in Dreumel geboren kind, wordt geboren op 6 mei 1916, maar … levenloos.
Hun derde in Dreumel geboren kind, wordt geboren op 26 januari 1919, maar … levenloos.
Hun vierde in Dreumel geboren kind, wordt geboren op 25 januari 1920, maar … levenloos.
Hun vijfde –ook- in Dreumel geboren kind, wordt –ook- geboren op 25 januari 1920, maar … -ook- levenloos.
Hier heb ik geen woorden voor …
Zo in de loop der jaren, het zullen er nu een stuk of 2017 – 2008 = 9 zijn, verzamel je nogal wat, waar je het bestaan van bent vergeten, tot je het bij toeval plots weer tegen komt. Mooie zaken vaak. Via de akte van overlijden, van Anna Maria Merks/Merkx, die in Dreumel overlijdt op 10 maart 1920, werd ik genoodzaakt om ook haar moeder, Johanna van den Berg en haar vader Theodorus Merks/Merkx op te nemen in mijn registratie.
En dan kom ik zowaar een bidprentje tegen in het persoonlijk dossier van Theodorus Merkx …
Anna Maria van Wel, zijn eerste vrouw, wordt geboren in Wamel, op 12 september 1815.
Anna Maria van Wel overlijdt te Ophemert, op 2 december 1846.
Theodorus Merkx trouwt met Johanna van den Berg, zijn tweede vrouw, in Ophemert op 12 mei 1847.
Uit dit huwelijk werd in Dreumel Anna Maria Merkx geboren, op 24 december 1850. Zij werd 69 jaar voor ze in 1920 in Dreumel overleed
De familie van Lubeek, vader Leonardus van Lubeek en moeder Helena Catharina Johanna Aleida Weijn en hun nakomelingen, heeft al vaak als onderwerp gediend op deze website. Tot in detail beschreef ik eens hoe al hun kinderen heten en hoeveel er over waren gebleven van het totaal aantal dat ze mochten krijgen. Prachtige verhalen, daarbij ernstig geholpen door alle gegevens van Leo van Lubeek, waarvoor nogmaals dank, Leo.
Nu stuit ik op deze akte van overlijden van –zoontje- Leonardus Cornelis van Lubeek, die op 12 mei 1920 in Dreumel overlijdt. Temidden van al de andere akten van overlijden geen opzienbarende akte. Maar wèl het beroep dat de gemeentelijk secretaris zijn vader toedicht. Voor zover mij bekend, is vader Leonardus Cornelis van Lubeek zijn hele volwassen leven schilder of verder geweest en nooit iets anders.
Maar nu is hij plots ‘Boterbereider’. Gelijk het beroep van de tweede getuige, Johannes Luijpen, maar die dàt ook al zijn hele werkzame leven daadwerkelijk is geweest. Ik schat in dat het een secretariële dwaling is, kàn haast niet anders. Vader Leonardus Cornelis van Lubeek schrijft daar zelf ook nog de details over op in zijn schilders’ werkboekje. Zie onder de akte van overlijden. Zoontje Leonardus Cornelis van Lubeek was het 20e kind dat werd geboren.
Mocht je er al een waardeoordeel aan willen verbinden, dan zou je het ‘ludiek’ kunnen noemen. Het feit dat de overledene, te weten Hendrik Janssen, zoon was van een vader (Gerardus Janssen) en een moeder (Maria Catharina Janssen) met dezelfde achternamen.
Hendrik Janssen overlijdt niet in Dreumel, maar in Boekel, zoals op bovenstaand registerblad van het dodenregister van Boekel te zien is. Op 24 februari 1919.
Ik vraag uw zeer speciale aandacht voor de registratie die uiteindelijk plaats vindt in het Dreumelse dodenregister, waar Hendrik Janssen tenslotte geboren en getogen was en bovendien woonde. De lokale ambtenaar, in dit geval zeer gewaardeerd medewerker en secretaris Aloijsius Adrianus Josephus van Erp, ontvangt dan een uittreksel uit het dodenregister van de gemeente waarin de Dreumelnaar is overleden en ‘kopieert’ dan de gegevens daaruit, zoals verwoord in het uittreksel van het dodenregister van in dit geval Boekel. Dit is die Dreumelse registratie.
Deze registratie vindt plaats op 21 juli 1920. Terwijl Hendrik Janssen dus in Boekel overleed, op 24 februari 1919 !!
Ik heb geen flauwe notie wat er mis is gegaan, maar het heeft maar liefst 513 dagen geduurd, voordat het overlijden van Hendrik Janssen eindelijk wordt gemeld in het Dreumels dodenregister.
Verder, want heel erg helaas, zijn de ‘dwalingen’ zijn nog niet ten einde … wordt op de bijschrijving in het Dreumelse dodenregister genoteerd dat hij op 24 januari 1919 in Boekel zou zijn overleden. Maar laat het nu toch 24 FEBRUARI zijn. Het jaar is wel goed vermeld.
Dit zijn geen dwalingen meer, hier is sprake van volkomen en chronisch compleet de weg kwijt zijn! In boekel en/of in Dreumel.
Op deze manier gaat een akte inschrijven wel héél erg snel. Gerrit van Eijseren zal zijn pinknagel net geknipt hebben, vermoed ik!
Secretaris van Erp neemt alle honneurs weer waar en sluit het dodenregister van het jaar 1920 met de volgende opbeurende woorden weer af.
Ik vroeg me af wat er zoal in de kranten en wellicht tijdschriften nog over Dreumel te melden was rond de jaarwisseling 25-12-1920 t/m 05-01-1921:
In de Nederlandsche Staatscourant, van
27 december 1920:
Klik op het PDF bestand om het te openen.
|
Verzameling van verslagen en rapporten behoorende bij de Nederlandsche Staatscourant, van
1 januari 1921:
Voorwaarts : sociaal-democratisch dagblad, van
4 januari 1921: (Over schepen die Lobith zijn gepasseerd en richting Rotterdam varen):
Toch nog een paar aardige wetenswaardigheidjes, die de kranten en tijdschriften van weleer (afgezien van die geboorteakte) ten beste hebben gegeven.
Wellicht dat u zich, al nagelbijtend en schier wanhopig, zit af te vragen wanneer ik nou toch eindelijk eens de gesorteerde alfabetisch tafel van alle overledenen, geregistreerd in 1920, ten tonele zal opvoeren. Nou ... nu:
Ik sluit de boel even af. Ik weet zeker dat het morgen, maandag (04-09-2017), zal gonzen op m'n werk, van een ieder die naar de voetbalwedstrijd van het Nederlandse elftal (tegen Bulgarije) heeft gekeken, die nu net aan haar tweede helft toe is. Ik heb in de eerste helft het eerste doelpunt gezien en gaf er toen de voorkeur aan om met dit verhaal verder te gaan. Maar nu geef ik me even over, zodat ik morgen enigszins mee kan gonzen.
3-1 is de einduitslag geworden. Talloze deskundigen beweren dat het doelsaldo nog zwaar mee gaat tellen, maar dat laat ik geheel voor hun (be)rekening.
Ik heb 1920 achter de rug. Nog een weinig corrigeren, schrijffouten verbeteren, teksten aanpassen, heel af en toe een afbeelding toch vervangen of extra toevoegen, om zo het geheel weer compleet te maken om gepubliceerd te kunnen worden. Telkens weer een evenement.
De digitale akten (van overlijden) zijn nog tot en met 1960 beschikbaar. Nog 1960 minus 1920 = 40 jaartjes te gaan. Spannend, wat er allemaal nog komen gaat. Ik kijk uit naar wat er allemaal wel of niet, of fout, of veel te laat, geregistreerd kon worden voorafgaand aan, gedurende en in de lange nasleep van de tweede wereldoorlog.
Maar zo ver zijn we, ik moet eigenlijk zeggen .. ben ik, nog bij lange na niet.
