Ik kan me uiteraard natuurlijk niet meer herinneren wanneer ik voor het allereerst in m’n leven anderen ervan moest overtuigen dat mijn achternaam slechts met 1 S geschreven diende te worden en niet, zoals mensen allemaal en altijd doen als ik niet speciaal ingrijp, met 2 ss-en.
Waarschijnlijk doe ik dat al vanaf dat ik voor het eerst, en daarna steeds regelmatiger, zelfstandig, zonder mijn ouders, de straat op mocht en mijn achternaam moest ergens genoteerd worden. Bij de verkenners … bij de zwemclub … bij de waterpoloclub … op scholen … op dansles … op rekeningen … sollicitaties … en ga zomaar door. Het heeft me wel altijd, en dat doet het nog steeds, verbaasd dat er standaard altijd van 2 SS-en werd en wordt uit gegaan.
Bij een achternaam als ‘Bakker’ of ‘Visser’ of ‘Gerritsen’ is er geen mens die overweegt om dat zónder dubbele letters in het midden te schrijven. Dat wordt veroorzaakt door de kòrte klank die aan die dubbele letters vooraf gaat … à … ì … è … Maar van der Giesen heeft die korte klank helemaal niet en dus … chronische vraagtekens waarom die achternaam altijd –door anderen- met 2 SS-en wordt geschreven.
Dus, leer je al snel dat, als je je achternaam goed geschreven wenst te hebben, dat je dat duidelijk en expliciet van tevoren aan moet geven. De zo vaak gestelde vraag ‘Hoe heet U?’ wordt dan ook al vele, véle jaren direct gevolgd door ‘van der Giesen … met 1 S’ als antwoord. Desondanks ben ik toch de tel al heel lang geleden kwijt geraakt over hoeveel credit cards, vliegtickets, betaalpassen, zelfs school- en cursus-diploma’s, identiteitskaarten, paspoorten, en noem ze allemaal maar op, terug gestuurd moesten worden naar de afzender, in afwachting van soortgelijks, maar dan met de juiste achternaam erop.
Onze kinderen werden, steeds volwassener wordend, en naarmate ze steeds meer hun eigen zaakjes dienden te regelen, met exact hetzelfde probleem opgezadeld.
Een lange inleiding, maar het is goed dat ik deze al zowat levenslang aanhoudende frustratie er eens een keer uitgooi … geestverrijkend.
Op een zeer onverwacht moment werd ik een paar weken geleden ineens geconfronteerd met deze onverkwikkelijke gang van zaken, die het constant moeten melden van de schrijfwijze van je achternaam toch met zich mee brengt. Ik neem u mee op een zoek- en vind-tocht, die me alweer ver heeft afgeleid van het nog maar kortelings weer ingeslagen pad, waarop ik het weer gaan registreren van Dreumelse akten van overlijden ter hand had genomen. So be it, herhaal ik nog maar eens.
Deel 1, over deze materie, heb ik zeer recent, eigenlijk slechts een uur geleden, rond gekregen. Deel 2 volgt daarop zeer spoedig en met enige zekerheid durf ik -nu nog- te stellen dat er -vermoedelijk- niet meer delen nodig zullen zijn.
Maar, zeker in genealogieland kun je beter maar meerdere slagen om de arm houden. En dat doe ik ook.
Klik HIER om direct deel 1 onder ogen te krijgen.