Het verheugt me bijzonder dat ik vandaag (28-03-2016) voor het eerst deze website online heb kunnen en durven publiceren.
Het 'kunnen' is niet zo gecompliceerd, aangezien dat slechts een kwestie is van op het juiste icoontje klikken in het (Strato) site-builder layout-scherm en dan vindt het gewoon automatisch plaats. Per ongeluk had ik dat al een keer eerder gedaan, maar de terstond beginnende uploadprocedure direct onderbroken. Toch bleek er toen al data online gezet te zijn geworden, want zeer recent ontving ik een mail met daarin de melding dat iemand m'n site al had bekeken. Hè ... dat kàn nog helemaal niet, want die heb ik nog niet eens gepubliceerd, was mijn tot dan toe overtuiging. Zo bleken kleine abusievelijkheden toch omvangrijker gevolgen te hebben dan eerst gedacht en verondersteld. Nu werd die niet gewilde eerste versie, per vandaag, dus vervangen door wat ik wèl graag en allemaal wil publiceren.
Het 'durven' publiceren was en is een ander verhaal en ook een hele andere afweging. Ten slotte ben ik me er altijd terdege van bewust dat ik verhaal over de zo waar als mogelijk gebeurde geschiedenis, waarin de speciale nadruk toch telkens wordt gelegd bij personen, waarvan ettelijke, en soms vele, nabestaanden nog hier in Dreumel wonen en leven. Die wil ik allemaal, of ik ze nu ken of niet ken en of ze mij nu kennen of niet, te vriend en vriendin houden. Daar gelaten de feiten die ik niet anders kan weer geven dan zoals aangetroffen op allerlei podia, is het mijn streven om zo onpartijdig als mogelijk die feiten op papier te zetten. Niet om soms al heel lang geleden verdronken ouwe koeien uit sloten los te wrikken, maar om daar waar mogelijk te proberen meer licht te laten schijnen in die toch wel erg donkere duisternis, die we de geschiedenis hebben genoemd. Terwijl ik juist wil proberen, zonder aanziens des persoons, zoveel mogelijk -al lang uit ons midden weg gerukte- personen weer een beetje het publieke licht te gunnen, waar ze mijns inziens volledig recht op hebben. Dat dat helaas slechts op gaat voor een relatief klein aantal personen waarover -soms bergen met- informatie te vinden is en niet voor al die massale veel grotere aantallen keiharde werkers en werksters, waar dat niet voor opgaat, dat is uiterst zonde. Maar wel een feit.
Gerardus van Welie derhalve ...
Zoon van Henrici van Welie & Sophie van Hussen.
De familie van Welie heeft al vele jaren lang zeer stevige wortels in Dreumel. Daar is niet alleen het een en ander, maar nog veel en veel meer, over te lezen op bijvoorbeeld http://members.home.nl/van.welie/Genealogie%20Van%20Welie%204%20Afferden.html.
Op deze website beperk ik me -deze keer- wederom tot wat de kranten ons te melden hebben over een aantal van Welies binnen de Dreumelse gemeentegrenzen:
Ondertussen is Gerardus van Welie, nog ruimschoots voor hij burgemeester werd, getrouwd. In Dreumel, op 27 april 1832 trouwt hij met Joanna Wintje(n)s. Joanna, dochter van Jacobi Wintjens en Agatha Hermans, wordt in Cuijk gedoopt/geboren, op 25 mei 1788. Het was uitdrukkelijk niet mijn bedoeling om onderstaande afbeelding zo groot weer te geven, maar vergis ik me nu deerlijk of is haar achternaam, en zodoende ook die van haar vader, toch Wintjens in plaats van Wintjes. Ook en juist bij getuige Josephus Wintjens lijk je niet om die extra 'n' heen te kunnen. Alle 'ennen' in deze 'akte' worden op identieke wijze geschreven, inclusief die in de naam Wintjens.
De familie(s) van Welie blijven de media bezig houden, met name A. van Welie en na diens dood, zijn weduwe, met berichten in de kranten. Natuurlijk zie je ook vaak de naam van Gerardus van Welie, met name tijdens en rond de watersnoodgebeurtenissen en -afwikkeling in 1855. Hier enkele van deze artikelen:
Zowel het Dreumels register van overlijden als De Tijd (Godsdienstig-staatskundig dagblad) van 23-07-1858, berichten over het heen gaan van Joanna Wintjens:
Het is niet te geloven. De ene watersnoodramp van 1855 is Dreumel nog maar amper te boven gekomen, laat staan vergeten ... wordt de gemeente, en vele -gemeenten- met haar, wederom zwaar getroffen door een watersnood. Nu die van 1861.
En zo hebben we de 6e Dreumelse burgemeester sinds 1800 ook weer iets duidelijker voor het digitale voetlicht kunnen plaatsen. Hij, weduwnaar van Johanna Wintjes en oud burgemeester van Dreumel, overlijdt ten slotte in dezelfde gemeente op 29 maart 1877:
Al geruime tijd geleden schreef ik eerste versies van een verhaal over deze burgemeester. Die overigens bar weinig in Dreumel heeft gedaan, noch achter gelaten. Maar dat wil niet zeggen dat 's mans leven een dicht geslagen boek was. Gelukkig viel er meer dan voldoende informatie over hem in te winnen, hetgeen ten laatste -maart 2016- nog werd beïnvloed door het mogen ontvangen van zijn -tweede- huwelijksakte uit Maastricht. Voor dat soort opgestuurde diensten moet je dan wel wat aan het versturende archief betalen, maar dat was amper een grote aderlating.
Als u het volledige relaas van deze nauwelijks-burgemeester van Dreumel wilt lezen, klik dan aub HIER.