Ja, natuurlijk, beken ik dan toch maar eens ... ik heb niet letterlijk altijd zin om steeds maar weer die steeds ouder wordende kranten in te duiken om daar alsmaar berichten op te speuren uit het steeds vroegere Dreumel. Maar het komt niet, en tot nu toe nooit, in me op om de boel even de boel te laten en dan maar te zien wanneer de motivatie weer op een zodanig acceptabel peil is, dat ik er maar weer mee verder ga. Eenmaal gestarte projecten maak ik graag, en voor zover mogelijk geheel, af en dit is er zo eentje. Ik ben op deze site nog met een ander groot project bezig en als het me gegeven is, zal ik ook dat afmaken. Dat is het project waarin ik u kennis laat maken met alle overledenen op het protestantse kerkhof.
Gisteren sloot ik deel 22 af en ben direct verder gegaan met deel 23, waarvan het eerste jaar 1877 is. En ondanks de activiteiten die op de allermeeste zaterdagen dienen te worden afgewerkt, afgezien van deze website, is het toch gelukt om heel 1877 af te maken. Ik heb op deze zaterdag, mag ik u verklappen, overigens wel een voor mijn gevoel belangrijke activiteit afgewerkt. En deze had totaal niets te maken met traditionele zaterdagse activiteiten.
De eerste stappen die tot vandaag hebben geleid, werden al gezet in medio 2013. Twee banken, die aanvankelijk op het Hienkershof stonden en dienden om wat oudere Jeu-de-Boules spelers en speelsters enig zitcomfort te bieden, werden niet meer gebruikt. De jeu-de-boules baan was verhuisd en de wat oudere gebruik(st)ers daarvan ook. De banken deden geen dienst meer en het voorstel werd gelanceerd om ze te verhuizen naar het protestantse kerkhof. Daar waren geen banken en mijn idee was dat het een verrijking van het kerkhof zou zijn als daar, zoals op vrijwel alle mij bekende kerkhoven en begraafplaatsen, een bank of banken zouden staan om een ieder, mocht daar behoefte aan bestaan, voor korte of langere tijd even pauze te kunnen laten houden. Zittend. Als er een bank is, kun je kiezen of je daar wel of niet gebruik van wilt maken, maar dat is onmogelijk als er geen enkele bank is! Deze twee banken bleken uiteindelijk echter al zolang (20 jaar) in gebruik geweest, dat de kwaliteit omgekeerd evenredig zo ver was afgenomen dat ze niet meer veilig verplaatst en ingezet zouden kunnen worden.
Een tweede daaruit voortkomend voorstel kwam van de gemeente West Maas en Waal, die twee bankjes wilde schenken en ze zelfs pro deo wilde installeren op het kerkhof. Door uiteenlopende belangen bleek ook deze optie uiteindelijk niet uitvoerbaar en leek mijn uiteindelijke wens voor de aanwezigheid van een bank op het kerkhof een niet -meer- te verwezenlijken plan.
Maar op een dag in september 2014 ... staat er ineens een stalen bankje op het kerkhof. Eén stalen bankje en ik heb me daar over verbaasd. Niet zo zeer over het aantal, maar dat het er plots wàs. En ook verheugd dat er nu dan tenminste een bankje stond. Met zeer grote waarschijnlijkheid een prijzenswaardig en mooi initiatief van de protestantse gemeente. Ik heb nog wel schuchtere pogingen gedaan om het bankje op een andere locatie op het kerkhof zelf neer gezet te krijgen. Voornamelijk voortkomend uit het gegeven dat het bezoekersaantal op dit prachtige kerkhof niet persé definieert dat dat bankje op een bepaalde plek zou moeten blijven staan. Ik schaar mezelf onder het uiterst geringe aantal personen, die dagelijks op dit kerkhof komen en de noodzaak -voor mij- daartoe is een brandende olielamp, die dagelijks bijgevuld moet worden, als ik die situatie althans wens te handhaven. En dat wil ik. Het herplaatsen van dat bankje op het kerkhof bleek een onmogelijkheid en wederom moest ik me beraden welke opties ik nu nog had.
Nou, m'n fysieke gesteldheid heeft me daarbij ondersteund. Mogelijk heb ik al eens verwoord dat ik elke zaterdag 'onderhoud' pleeg aan en bij het grafmonument van mijn vrouw. Veel bukken en strekken en weer bukken en strekken en dat neemt m'n rug me in toenemende mate niet bepaald in veel dank af. Het zou dan ook uiterst welkom zijn geweest als ik, in de buurt van haar grafmonument, een mogelijkheid zou hebben om even te zitten, anders dan in het vaak natte gras of plompverloren op het grint dat de kerk omringt. Beide geen echt aangename oplossingen en ik heb, via de beheerder Erik Verhoeff, een verzoek ingediend bij de protestantse gemeente, of ik dan mogelijk op eigen kosten een bankje zou mogen aanschaffen en dat daar plaatsen, waar ik altijd al een bankje had gewenst en dat me dan soelaas zou kunnen bieden tijdens en na zaterdagse onderhoudswerkzaamheden. En evenzo op alle andere dagen.
Slechts een paar dagen is dit verzoek onbeantwoord gebleven en daarna kreeg ik van de protestantse gemeente direct toestemming voor het gevraagde. Weliswaar werd de toestemming slechts voor 'tijdelijk' gegund, maar ... is niet alles 'tijdelijk' ?
Ik ben uiteraard direct en weloverwogen in actie gekomen, heb een bankje besteld en ontvangen, heb het voorzien van de nodige attributen die het onbevoegd en eenvoudig weghalen in ieder geval zouden bemoeilijken en per vandaag ... staat dat bankje op het kerkhof. Ik heb het getest en ik kan u niet vertellen hoe -sereen- dat voelde. Een grote wens mijnerzijds was eindelijk in vervulling gegaan. Een kinderhand is al snel gevuld, zou je kunnen zeggen, maar een 64-jarige mannenhand ook!
Links, zicht vanaf de kerk richting het bankje en rechts precies andersom. Ik ben blij.
Nu, héél snel, na deze mogelijk -voor mij niet ongebruikelijk- iets te lange inleiding, naar 1877.
Om de erg lange inleiding aan het begin van dit deel enigszins te compenseren, zal ik lange redeneringen tussen 1877 en 1876 geheel achterwege laten.
Vandaar dus nu spontaan en direct 1876:
1875 : Het tot nu toe aller-kortste jaar dat ik verwerkt heb. Verbijsterend kort eigenlijk. 'See for yourselves'...:
Tja, ik had gedacht er nog wel een aantal dagen langer mee bezig te moeten en kunnen zijn, maar ... het mocht niet zo zijn. Ik heb geen idee wat de komende jaren -terug van 1875 naar 1850 toe- nog te bieden hebben, maar hoop oprecht dat er meer te bewerken zal zijn dan dit jaar. Zelfs toen 1876 een watersnoodprobleem liet zien, viel daar eigenlijk maar bar weinig over in de kranten te ontdekken en in heel 1875 wordt er niet eens meer over gerept.
Goed, dus deel 23 is onverwacht snel ook ten einde gekomen en vanaf de komende pauzes op m'n werk en in de komende vrije tijden ga ik weer verder met deel 24.
Tot zien daar!