Deel 4 alweer. Het zouden zomaar best wel 10 delen kunnen worden, afgaande op hoeveel krantenartikelen ik doorlopend tegen kom waar zaken, die Dreumel aan gaan, in worden beschreven. Lang niet allemaal over giga-belangrijke zaken, alhoewel ze dus wel in de kranten beschreven werden en dan toch aan bepaalde criteria moeten voldoen. Veronderstel ik. Desondanks tref ik nog zeer geregeld berichten in de kranten aan waarvan ik me waarlijk afvraag waarom die geplaatst worden. Ik vermoed dat er dan nog een hoekje krant leeg was en er dan maar, bij gebrek aan beter, een geheel onbeduidend bericht uit -bijvoorbeeld- Dreumel in geplakt werd. Dan was de pagina tenminste vol!
Ik richt toch nogmaals de aandacht op het zeer selecte groepje mensen, dat de leiding had over Dreumels wel en wee. Er staan veel raadsverslagen in al de digitaal voorbij komende kranten, maar het is niet te doen om die allemaal in deze deel-verhalen weer te geven. Véél te lang en best wel eens af en toe, bijna regelmatig zelfs, zéér langdradig. Soms haal ik er stukjes uit, die me frapperen en waarmee ik probeer te duiden hoe moeilijk de raadsleden en burgemeester het (te) vaak hadden om de juiste koers uit te stippelen -en dan te handhaven- voor alle betrokkenen, die in Dreumel woonden en leefden en die voor -heel- veel van hun bestaan direct of indirect afhankelijk waren van wat de raad besloot of juist besloot om niets te besluiten.
Onderstaand weer een uitvoerige greep uit alle beschikbare krantenknipsels. We beginnen in 1932.
De complete bovenste afbeelding op 19 juni 2016 gemaakt en op de site gezet. En dat geldt ook voor de hieronder getoonde afbeelding. Mooi op tijd af, want aangezien het vandaag vaderdag is, zal ik heden middag (het is nu 12:30) bedolven worden onder adembenemende cadeautjes waarbij de After Shaves waarschijnlijk, afgaande op talloze ervaringen uit het verleden, wederom wel weer het meest populair zullen zijn. Die ervaringen uit het verleden zijn weliswaar en gelukkig geen garantie voor het heden en ik laat me dus graag verrassen.
Dus snel de volgende afbeelding geplaatst, waarbij me nog van het hart moet dat de 'hypotheken kwestie' al wel heel erg lang de gemoederen verhit weet te houden. Wat een ongewisheid gedurende vele jaren lang. Voor heel veel betrokkenen, vooral al die huis bewoners, die hun oorspronkelijke woningen kwijt raakten gedurende de ernstige watersnood van 1926 en in zo een hypotheek-vrije woning waren getrokken. Onvoorstelbaar dat al die daarmee gepaard gaande processen (ook de letterlijke) zo lang duurden en blijkbaar moesten duren.
Goh, alweer een hieronder toegevoegde afbeelding gereed. Het scheelt als je grote foto's mee kunt nemen in deze weergaven, dan is een afbeelding al snel 'vol'. Ik heb overigens gemerkt dat ik geen grotere afbeeldingen in één keer kan toevoegen die groter zijn dan 5 MB. Onderstaande afbeelding is iets meer en ik ga eerst maar eens proberen of dat gaat lukken.
Nou nee, dat lukte dus niet en ik heb de afbeelding moeten her-indelen.
Hetgeen me, middenin de oorspronkelijke afbeelding, de mogelijkheid biedt om m'n -hoe moet ik het noemen- diep gevoelde emotie te spuien over die Dreumelnaren die in 1926, tijdens die vreselijke watersnood, al hun huizen en haarden en eigendommen en vaak hun broodwinningen kwijt raakten. Voor juist die mensen, die letterlijk alles hadden verloren, werden nieuwe huizen gebouwd, onder zogenaamd gunstige voorwaarden. Hypotheek-vrije woningen werden ze genoemd. De getroffenen hadden toen relatief vrij snel weer een nieuwe woning, maar dat was dan ook alles. Hun complete boedel was door de 1926 watervloed mee gesleurd en dààr was maar zo géén vervanging voor gevonden. Maar dat was niet het àller-ergste, alhoewel erg zat! Jaren na het gaan bewonen van die woningen werden de bewoners nog wel verzocht, nee gerechtelijk gevorderd, de waarde van hun pand terug te willen betalen. En daar begon de totale ellende en giga-chaos.
Natuurlijk, het lijkt me zóó vanzelfsprekend, konden de aller meesten dat niet terug betalen. Of de broodverdieners of -sters hadden wel werk, maar verdienden te weinig om er -ooit- ook nog geld aan over te kunnen houden. Of ze waren werkloos. Was dat het geval, dan kreeg je gedurende een periode van maximaal 6 weken een schamele werkeloosheids-uitkering en na die 6 weken was je dan zogenaamd 'uit getrokken'. En kreeg je niets meer. Van niemand, of je moest al -oudere- kinderen hebben, die nog iets zouden kunnen bijdragen. Als die dat al konden !
Maar uiteraard, UITERAARD heren politici, hadden de mensen geen en nooit geld om grote bedragen af te kunnen lossen en dus ... hadden de deurwaarders van de eisers al uit-huis-plaatsingen geregeld voor de niet-betalers en de weigeraars. Weigeraars, omdat ze er het geld niet voor hadden. Weigeraars, omdat ze, àls ze al geld hadden, net hun gezin ternauwernood gaande en levend konden houden. Pure armoedzaaiers waren het. Niet uit onwil, maar omdat ze voor zielige loontjes 60 tot 70 uren per week moesten werken, vaak ik tewerkstellings-programma's voor werklozen. Opdat opdrachtgevers van grote werken lekker goedkoop arbeidskrachten konden inhuren en zo zwaar op de kosten konden besparen. Dat hun spotgoedkope arbeidskrachten onderwijl uit hun huizen werden gezet, lètterlijk ... acht, wie boeide dat iets.
Nou ... sommige lezers van kranten -waarin uitgebreid op deze hachelijke situaties werd in gegaan en gespeculeerd- boeide het iets, want die gaven giften. Twee voorbeelden (Gerrit Gerlag & Gerrit van den Berg) heb ik deze krantenknipsels gezien en weer gegeven. Van zeer dankbare Dreumelse ontvangers van die giften, die op die manier hun schuld aan eisers konden aflossen en konden blijven wonen waar ze een tweede thuis hadden gevonden na de catastrofe van 1926.
Niet allen werden op die manier op het nippertje nog gered van een uit huis plaatsing en waar degenen die wèl hun woning moesten verlaten, een toevlucht hebben gezocht, ik zou het niet weten.
Maar wat een in- en diep-triest gebeuren toch. Ongelofelijk dat we zo met elkaar om gingen en mag ik zeggen ... gaan. Ik laat het hier maar bij, maar wat een doffe ellende hebben teveel Dreumelnaren toch mee gemaakt, in die toch al niet al te lange tijd dat ze wereldburgers en Dreumelnaren zijn geweest. En niet in de laatste plaats werden ze wederom slachtoffers door zoal niet dorpsgenoten, dan toch wel landgenoten, die optimaal profiteerden van de ellende van zoveel anderen.
Het tweede deel van die originele afbeelding.
Vaak bedenk ik me wat een pracht-hobby ik eigenlijk heb. Weliswaar ontstaan in een te lange periode van mijn leven, en van meerdere levens, waarin het uiterst slecht toeven was. Maar als ik iets zou mogen opnoemen dat ik, volgend op die periode, als positieve ontwikkeling kan en wil beschouwen, dan zou het zomaar deze hobby kunnen zijn.
Natuurlijk is een goede gezondheid, geen armoede, en zijn lieve kinderen en hun vrienden en vriendinnen, ook van cruciaal belang geweest, en nog, om boven water te kunnen blijven en deze hobby heeft daar uitdrukkelijk ook aan bijgedragen. Zoeken tot je het gevonden hebt. Vragen blijven stellen en proberen -de juiste- antwoorden te vinden. Je zo min mogelijk af laten schrikken, maar door zoeken en door vragen en door zetten. Lukt het via route A niet, dan B bewandelen en wellicht C ook nog. Zo nodig tot en met Z. De aanhouder wint toch vaker dan vermoed.
De volgende afbeelding is alweer gereed. Prachtige verhalen, afgewisseld door uiterst schrijnende gebeurtenissen. Daar is helaas geen goede menselijke balans tussen te vinden. Die balans wordt ook niet geboden in de kranten. Die balans zou je pas -iets- beter kunnen invullen en begrijpen als je toen geleefd had en van zeer dichtbij mee gemaakt had hoe het zou zijn geweest om te midden van alle Dreumelse ellende, toch 65 jaar met elkaar te kunnen zijn getrouwd. Maar dan had je ook van zeer dichtbij mee gemaakt hoe het is om deurwaarders een document op je huis te zien plakken, met daarin de melding dat je uit je huis gezet gaat worden. Onder andere de familie van Som(m)eren overkwam dat.
Zal ik 1929 hier nog onderaan plakken, als de afbeelding van al die krantenknipsels ook eenmaal klaar is? Vroeg ik me even af. En omdat ik nauwelijks enige redenen kan bedenken waarom ik dat niet zou doen, bied ik u ook deze afbeelding nog op deze pagina aan. Dan is Deel 4 navolgend ook weer ten einde en zal deel 5 van start gaan. Maar eerst 1929 in volle omvang, althans wat ik er van in de kranten heb kunnen vinden. En -nog nèt- interessant genoeg vond om over te nemen.
"Volle omvang" is een lichte overdrijving overigens, want zo staan al die kranten ook boordevol met scheepstijdingen, waarin de naam Dreumel heel veel voor komt. In die tijdingen wordt gemeld wanneer welk schip (met naam genoemd) waar (welke plaats) voorbij is gekomen en waar het naar (welke plaats) op weg is . Te onbelangrijk eerlijk geoordeeld om die óók nog eens mee te nemen in deze toch al vrij omvangrijke reeks van knipsels.
De jaarlijkse tellingen met betrekking tot de Dreumelse bevolking worden ook bij herhaling gemeld, maar ook dat is minder interessant, voor zover ik dat zelf mocht bepalen. En dat mocht ik.
Einde deel 4.
Als U terug wilt naar Deel 3, klik HIER.
Als U terug wilt naar Deel 2, Klik HIER
Als U terug wilt naar Deel 1, klik HIER.